| Piasecki Zygmunt (1891-1954; generał) - w czasie studiów należał do Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego "Strzelec". W czasie I wojny światowej, od 18 sierpnia 1914 r., walczył w Legionach Polskich. Był podoficerem, a później oficerem 1 Pułk Ułanów Legionów Polskich. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym został internowany w Szczypiornie, a później w Łomży. Od 2 listopada 1918 był jednym z organizatorów 7 Pułku Ułanów Lubelskich, w którym został dowódcą szwadronu, a następnie zastępcą dowódcy pułku. 6 lipca 1920 objął jego dowództwo i sprawował je do 29 marca 1929 (od 21 czerwca1921 dowodzony przez niego oddział stacjonował w garnizonie Mińsk Mazowiecki). W międzyczasie dowodził Brygadą "B" złożoną z 7 i 16 Pułków Ułanów oraz Dywizjonu Ułanów rtm. Zapolskiego w Grupie Operacyjnej płk Adama Nieniewskiego (26.VIII-8.X.1920), ukończył kurs informacyjny dla wyższych dowódców jazdy (w 1921, w Warszawie) i kurs dowódców pułków (w 1926, w Grudziądzu). W marcu 1929 r. mianowany został dowódcą 17 Brygady Kawalerii w Hrubieszowie. Od 6 grudnia 1929 r. do 10 lipca 1930 był słuchaczem IV Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. W marcu 1930 r. przeniesiony został na stanowisko dowódcy 5 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Krakowie z pozostawieniem na kursie. Z dniem 1 kwietnia 1937 dowodzona przez niego wielka jednostka przemianowana została na Krakowską Brygadę Kawalerii. Na jej czele walczył w kampanii wrześniowej 1939.Był jeńcem obozu w Oflagu VII A w Murnau. Odznaczony m.in VM ZKZ, KN |
