| Kazimierz Glabisz (1893-1981; generał brygady, działacz sportowy) - w latach gimnazjalnych działał w niepodległościowym Towarzystwie Tomasza Zana, Gimnazjalnym Klubie Sportowym Venetia, Towarzystwie Sportowym Sokół. W czasie I wojny światowej ukończył niemiecką oficerską szkołę artylerii. W 1918 roku walczył w powstaniu wielkopolskim. W latach 1919-1920 pracował w Oddziale Operacyjnym Sztabu Dowództwa Głównego Armii Wielkopolskiej, a podczas wojny polsko-bolszewickiej w Kwaterze Polowej Naczelnego Wodza i w Adiutanturze Generalnej. Od 1921 r. Był członkiem tajnej organizacji wojskowej przy Władysławie Sikorskim Honor i Ojczyzna mającej dbać o morale oficerów Wojska Polskiego. W latach 1921-1922 pracował w Oddziale IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej. Podczas plebiscytów był członkiem Polskiej Komisji Przejęcia Górnego Śląska. W 1923 roku, po ukończeniu kursu doszkalającego w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie pełnił służbę jako: szef sztabu 14 Dywizji Piechoty w Poznaniu z dniem 15 X 1923, dowódca dywizjonu w 14 Pułku Artylerii Polowej Wielkopolskiej w Poznaniu X 1924 - 1925, oficer Oddziału IIIa (Operacyjnego) Biura Ścisłej Rady Wojennej 15 XI 1925 - 1927, oficer Referatu "Niemcy" Oddziału II (Wywiadowczego) Sztabu Generalnego WP 1927-1929, I oficer do zleceń Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych 1929 - 31 VIII 1939. W latach 1934 i 1935 odbył, na polecenie marszałka Józefa Piłsudskiego dwie nieoficjalne podróże do Niemiec i do Austrii w celu wybadaniasytuacji militarnej i nastrojów politycznych w obu krajach. W latach międzywojennych uczestniczył w pracach Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego, był prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej oraz przewodniczącym Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W kampanii wrześniowej 1939 był oficerem do zleceń Naczelnego Wodza (1 - 3 IX), a następnie dowódcą improwizowanej Grupy "Kielce" (3 - 9 IX). Po przegranej polskich wojsk wyjechał do Warszawy, a w roku 1940 przedostał się na Węgry gdzie współdziałał przy ewakuacji polskich żołnierzy na Zachód. W tym samym roku wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie w maju 1941 r. Został mianowany szefem Oddziału I Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie. Później pełnił funkcję: zastępcy dowódcy 1 Brygady Strzelców (od 14 VI 1942), zastępcy dowódcy 1 Dywizji Grenadierów (od 20 II 1943), dowódcy 2 Dywizji Grenadierów Pancernych (kadrowej) (od 20 XI 1943), dowódcy 4 Dywizji Piechoty (15 II 1945 - 1947). Po II wojnie światowej pozostał w Londynie. Udzielał się jako działacz polonijny, społeczny, sportowy, działał w polskich organizacjach i stowarzyszeniach wojskowych, publikował w prasie emigracyjnej. |
| 1. Przemówienia i odczyty, 1951-78;
2. Dokumenty osobiste (dyplomy, świadectwa, paszport), wydawnictwa, 1941-81, 1999;
3. Notatki osobiste;
4. Godła drużyn sportowych, proporce, kartki z życzeniami, przemówienia, korespondencja w sprawach sportowych, artykuły, programy posiedzeń Zarządu ZPKS, programy imprez sportowych, wspomnienia, 1970-1980;
5. Zbiór wycinków prasowych, 1941-81
6. Zbiór wycinków prasowych dot. powstania wielkopolskiego, 1952-78;.
7. Korespondencja, kartki, życzenia, listy, wycinki prasowe, opracowanie historyczne,1947-1980
8. Oopracowanie: 4 Dywizja Piechoty oraz biuletyny dywizji ("Nowiny")
koresp, rozkazy, 1945-47;
9. Referaty, artykuly notatki dot PRL (m in wojska)
10. Wspomnienia o Piłsudskim, 1950-75
11. Biuletyny informacyjne PKRP
12. Notatki, opracowania, rozkazy, 1945-47
13. Luźne opracowania historyczne, notatki, 1947-49;
14. Materiały do biografiiZofii Małeckiej; |
